Werelddag van het gigantisme (Journée mondiale de l’immensité)

Statische betoging op 13 maart van 10 tot 11 uur op het Sint-Jansplein (1000 Brussel), vrijwel tegenover het Brussels Parlement, georganiseerd door het Syndicat des immenses (de Vakbond der Giganten)

We hebben je steun nodig: kom talrijk!

Doel van de demonstratie: Ervoor zorgen dat alle daklozen worden opgenomen in de Brusselse Huisvestingscode (en niet alleen mensen die dakloos zijn maar tijdelijk onderdak hebben).

Uitleg: De afwezigheid van enige vermelding van daklozen (in de strikte en correcte zin van het woord) doet ondraaglijk uitschijnen dat deze mensen, die niet eens tijdelijk onderdak hebben, niet bestaan onder de Huisvestingscode. Maar zelfs ‘geen tijdelijk onderdak hebben’, betekent niet dat men niet betrokken is bij het huisvestingsprobleem. Helemaal geen huisvesting hebben, betekent niet dat je niet betrokken bent bij het huisvestingsvraagstuk. Artikel 23 van de Grondwet, dat het recht op huisvesting vastlegt en waarvan de Huisvestingscode de voorwaarden bepaalt voor de goede uitvoering ervan, sluit niemand uit en moet dus ook mensen die zelfs geen tijdelijk onderdak hebben, omvatten, al was het maar door ze te vermelden.

“U speelt met woorden: de Huisvestingscode kan logischerwijs niet van toepassing zijn op mensen die niet gehuisvest zijn!” Dit bezwaar houdt geen steek. Om dit aan te tonen volstaat het erop te wijzen dat de Huisvestingscode in artikel 2 van de Algemene Bepalingen melding maakt van “opvangtehuizen, buurthuizen, nachtopvangtehuizen, opvangtehuizen voor gezinnen en elke andere collectieve accommodatie die gereglementeerd́ is door specifieke wetgeving” en specificeert dat de Huisvestingscode niet van toepassing is. Er had ook vermeld moeten worden dat de huisvestingscode niet van toepassing is op mensen die niet eens tijdelijk onderdak hebben. Dit is de eis van de deelnemers aan de demonstratie op 13 maart.

“Ok, ok, maar zo ernstig is het niet…” Wel integendeel. De verwaarlozing – of (on)vrijwillige nalatigheid – van mensen die niet eens tijdelijk onderdak hebben, bestaat niet alleen uit de vernederende en stekende maatschappelijke ontkenning van hun concrete bestaan. Soms gaat het ook om het verbaliseren ervan (een exemplarisch geval van “straf voor het nog in leven zijn”, dat de kern vormt van necropolitiek*). Dit was tweemaal het geval tijdens de coronaviruscrisis, toen verplichte opsluiting en vervolgens een uitgaansverbod werden opgelegd zonder expliciete uitzondering voor mensen die niet eens tijdelijk onderdak hadden**.

“Oké, oké… maar waarom 13 maart? De Vakbond der Giganten (het Syndicat des immenses) heeft 13 maart uitgeroepen tot “Werelddag van hat gigantisme”, oftewel overleven zonder échte thuis. Waarom? Omdat op 13 maart 2020, als door een wonder, opmerkelijke financiering en energie werden gevonden voor de giganten na de officiële pandemie van het coronavirus, en als deze financiering en energie op 12 maart waren aangevraagd, zou het antwoord zijn geweest: “Sorry, dat is niet mogelijk, we doen al het maximum…”. Waaruit maar weer blijkt dat als je besluit iets te willen, je het ook kunt doen.***

“Wordt dit de eerste Wereld Dag der Giganten? Nee. De eerste editie vond plaats in 2023, en voor de gelegenheid leidde de Vakbond der giganten twee gelijktijdige acties.****

* Necropolitiek is een van de 4 thema’s van het boek ‘Politique et immensité, Syndicat des immenses et alii’, Maelström, 2022.

** Cfr. “Fêter la Saint-Covid le 13 mars?”, een van de 4 thema’s van Politique et immensité, op. cit.

*** Het prachtige onthaal dat in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werd voorbehouden aan 11.000 daklozen (Oekraïense vluchtelingen, van wie er geen enkele op straat belandde) heeft dit nog duidelijker aangetoond. Lees meer in Politique et immensité, op. cit.

**** Zie  hier het “immense schandaal” en de “immense vraag” die door het Syndicat des immenses werden opgeworpen.